تفاوت «خودی و غیرخودی» در مبارزه با فساد / ریشه تفکیک سیاسی مجرمان کجاست؟
تاریخ انتشار: ۱۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۸۷۹۷۲
رسول سلیمی: در شرایطی که مجری برنامه «طبیب»، صبح روز چهارشنبه هفتم تیرماه مصادف با شهادت شهید بهشتی در برنامه زنده شبکه سه، مفسدان اقتصادی را لعن و نفرین می کند که چهارشنبه شب،رئیس سازمان زندان ها با حضور در برنامه «صف اول» شبکه خبر اعلام می کند «طبری نه عفو خورده، نه مرخصی رفته و نه الان در زندان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متهمی پرسروصدا که درست بعد از رفتن آملی لاریجانی و آمدن ابراهیم رئیسی در قوه قضاییه،پرونده فساد او بر سر زبان ها افتاد و جلسات دادگاه او از تلویزیون پخش شد. غلامعلی محمدی، رییس سازمان زندان‌ها درباره پرونده اکبر طبری، مدیرکل اسبق امور مالی قوه قضاییه گفت: «آقای طبری از مرخصی طویل‌المدت بهره‌مند نشده است. اگر وی در زندان نیست به دلیل تصمیم مرجع قضایی است نه به لحاظ اعطای مرخصی. او با تصمیم مرجع قضایی به صورت موقت بیرون از زندان است.
اگرچه روز بعد، مرکز رسانه قوه قضائیه در اطلاعیه ای اعلام کرد « اکبر طبری دارای عناوین اتهامی متعدد بوده که در بعضی از عناوین به ویژه ارتکاب بزه اعمال نفوذ به ۴۵ ماه حبس محکوم شده که این مدت حبس نامبرده با گذراندن دوران محکومیت به صورت کامل خاتمه یافته است.»
رئیسی و مبارزه با فساد: دو سال قبل از انتخابات۱۴۰۰
«علی‌اکبر طبری‌پور» در ۲۰ سال گذشته، صاحب مناصب مختلفی در حوزه‌های مالی و رفاهی قوه‌قضاییه بود. اکبر طبری در نهایت، بابت تشکیل شبکه ارتشا به ۳۱ سال حبس تعزیری و ضبط اموال محکوم که این رای در اواخر سال۹۹ تایید شد.این در حالی است که همین روزها خبرگزاری صداوسیما گزارش داده بعد از ارجاع پرونده از دیوان عالی کشور به شعبه هم عرض این پرونده مجددا رسیدگی و دادگاه، میزان قرار وثیقه قبلی طبری را که ۱۰۰ میلیارد تومان بود، افزایش و به ۳۰۰ میلیارد تومان تغییر داد تا وی با سپردن وثیقه تا رسیدگی نهایی و صدور رای قطعی از زندان آزاد شود.
مبارزه با فساد: از شعار تا عمل
عملکرد هیجان زده برخی مجریان صداو سیما نشان می دهد در بازنمایی مبارزه دستگاه قضایی با فساد در دوره های مختلف ریاست افراد بر این قوه،اطلاع رسانی بر مبنای سلیقه مدیران و مجریان صداوسیما بوده است. چه آنکه در دوره ابراهیم رئیسی،دادگاه های طبری با پوشش حداکثری از صداوسیما پخش می شد اما بعد از روی کارآمدن ابراهیم رئیسی در قوه مجریه که او قول مبارزه با فساد در آن را داده بود،علی رغم افشای فساد در وزارت جهادکشاورزی یا دستگیری برخی مدیران دولتی،صدا وسیما با احتیاط و محافظه کاری شدیدی،فساد مدیران زیر مجموعه ابراهیم رئیسی در دولت را بازتاب می دهد.
از این رو بنظر می رسد در صورتی که رویکرد شعارگرایانه فعلی صداوسیما در مبارزه با فساد با عملگرایی و استقلال بیشتری نسبت به جریان های سیاسی صورت پذیرد،باور پذیری و اعتماد مردم نسبت به رسانه ای که مدیران آن وجه ملی و فراگیری آن را برجسته می کنند،بیشتر خواهد شد.شعارهایی که مردم انتظار دارند، انحصار آن در لعن و نفرین عامیانه مجریان نبوده و با افشای فساد و لو در جریان سیاسی خودی ها،اراده نظام برای مبارزه با فساد را نشان دهند.
فسادهایی که بنظر می رسد فقط وقتی صدای صداوسیما را بلند می کند که غیرخودی ها مرتکب شوند و در شرایط وقوع فساد در جریان خودی سیاسی، سکوت تنها واکنشی است که فضای رسانه ای رسمی کشور را دربر می گیرد.
تفاوت مبارزه با فساد خودی ها و غیرخودی ها
از سویی عملکرد برخی افراد در جریان سیاسی وابسته به اصولگراها نشان می دهد، فساد برای این افراد به عنوان اهرم فشار یا سوداگری تبلیغاتی محسوب می شود.اگرچه خدای مفسدان و مبارزان فساد در هر دوره تصدی دولت ها و مجالس یکی است اما مواجه برخی مدعیان مبارزه با فساد با فساد نزدیکان افراد نزدیک به خود متفاوت است.
چه اینکه، بودند افرادی که تا قبل از ورود به مجلس شورای اسلامی،علیرغم افشای فساد در مجموعه آنها و تلاش نهادهای نظارتی برای تحقیق و تفحص از مجموعه تحت مدیرتشان، تمام تلاش و لابی خود را برای متوقف کردن روند تحقیق و تفحص انجام دادند. همین افراد، بعد از ورود به مجلس، از تحقیق و تفحص به مثابه ابزاری برای فشار به جریان سیاسی رقیب بهره برداری کردند.
حتی زمانیکه فساد اطرافیان آنها ، توسط جریان های عدالتخواه خودی و یا سوت زنان فضای مجازی، مخابره می شود برخلاف شعارهای حمایت از سوت زنی برای افشای فساد در کشور و علیرغم تبلیغات، حول راه اندازی سامانه های فسادیاب، این افشاگران فساد هستند که دستگیر می شوند و شکایت مدعی مبارزه با فساد علیه افشاگران فساد، بعضا آنها را روانه زندان می کند.
این نشان می دهد که برخورد با فساد در کشور ما کاملا سلیقه ای و بسته به این دارد که فساد را چه کسی مرتکب شده باشد. قطعا مردم عادی اگر کمترین خطایی بکنند با مجازات های آنی و قاطعانه و بعضا نا متوازن با جرم مواجه می شوند طوریکه به گفته برخی فعالان فضای مجازی آدم را به یاد داستان بینوایان و ژان والژان می اندازد.
از مردم عادی که بگذریم فساد نخبگان دقیقا به دو دسته خودی و غیر خودی تقسیم می شود اگر فاسد از جریان همسو باشد، اغلب تکذیب می شود، عاملان افشاگری به دشمن مرتبط می شوند و حتی بعضا تحت شکایت و پیگیرد قرار می گیرند. اما اگر فساد از طرف ناهمسو مانند اصلاح طلب یا اعتدالی باشد. به افشاگر جایزه می دهند ، او را تکریم می کنند و حتی قبل از برگزاری دادگاه و صدور حکم ، می کوشند او را صبح تا شب در تلویزیون رسوا و بدنام کنند و مدعی می شوند این نمونه ای دقیق و درست از فساد ستیزی است.
در واقع و بدون پرده پوشی، فساد رقیب سیاسی برای این افراد و افشای مفاد پرونده های محرمانه آنان، گاهی حتی از شگردها و تکنیک های غیرشرعی استفاده می کنند. برای نمونه در جریان انتشار اخبار دروغ از تحقیق و تفحص فولاد سپاهان، موجی از اخبار دروغ علیه دولت قبلی توسط برخی نمایندگان مجلس تحت عنوان فساد ۹۰هزار میلیاردی به راه افتاد. در حالی که بعد از فروکش کردن فضای تبلیغی رسانه های اصولگرا، مشخص شد ضربه کاری و اصلی به امید مردم وارد شد که به سهم خود در ناآرامی های بعدی کشور نقش داشت.
پیامد سکوت در برابر فساد خودی ها چیست؟
از این رو، توجه آگاهان سیاسی به نقش ساختارهای فساد در هدایت افراد به سمت فساد، می تواند شناخت مردم نسبت به مدعیان دروغین مبارزه با فساد را آشکار کند.مدعیانی که اگرچه نطق های آتشینی پشت تریبون ها علیه فساد دارند اما در هر دوره مسئولیت آنها، یا املاک بیت المال را به ثمن بخس واگذار می کنند و یا معاونین آنها ،خودروهای نجومی را در موقعیت های تصمیم گیری سیاسی حساس همچون استیضاح ها و در شرایطی که مردم در نوبت و صف دریافت خودرو هستند، به برخی افراد فاقد صلاحیت واگذار می کنند.
اما اکنون، مبارزه با فساد در دوره برخی مسئولان که با شعار مبارزه با فساد وارد دولت شدند، به فراخور نوع وابستگی افراد به جریان های سیاسی انجام می شود.چه آنکه برای زمین زدن برخی افراد،اطلاعاتی از آنها در رسانه ها افشا می شود که یا تحت بررسی محاکم قضایی است و یا اساسا به مقامات قضایی ارائه نشده و به مثابه اهرم فشار علیه آنها در رسانه ها منتشر می شود که در هر دو صورت، جرم تلقی می شود.
اما در شرایط فعلی حاکمیت یکدست دولت و مجلس،سکوت برخی مسئولان دولت در برابر ترک فعل ها و فساد ها، به دلیل همسویی افراد در ظن فساد،آنها را در موضع تناقض با رفتار پیشین و دوگانگی رفتار و شعارها در مواجه با فساد قرار می دهد. موضوعی که اعتماد عمومی به دولت و مجلس را تضعیف و چشم انداز بی اعتمادی به نظام سیاسی را پیش روی آگاهان قرار می دهد.
بیشتر بخوانید:
قتل بر سر قیمت مرغ و احوالات آقای قالیباف آقای رئیسی! شما قیمت تن ماهی را کنترل کن باقی اقلام را خود مردم کنترل می‌کنند۲۱۶۲۱۳
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1787029منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: محمد باقر قالیباف سیدابراهیم رئیسی فساد اقتصادی مبارزه با مفاسد اقتصادی اکبر طبری مبارزه با فساد ابراهیم رئیسی تحقیق و تفحص افشای فساد اکبر طبری خودی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۸۷۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) «قبرستان ممنوعه تهران» کجاست و مدیریت آن با چه کسانی است؟
قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشورهای فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آنها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.
به گزارش همشهری آنلاین، افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبرها نیز علائمی چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبرها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.
این محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعدها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعدها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آنها این محل را مدیریت می‌کنند.
قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آنها افراد نامی و سرشناسی چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.
مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آنها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبرهای این افراد در زیرزمین و لای دیوارها قرار دارد و سنگ قبر آنها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوارهای نصب شده است.
در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.
سایر اخبار
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان